مطالب زیبا و خواندنی در مورد عسل
عسل:عسل تركيبي طبيعي مملو از قندها است. تمامي اين قندها سادهاند و در عسل فيبري وجود ندارد. دو تركيب مهم و فراوان عسل فروكتوز و گلوكزاند و آب سومين تركيب فراوان عسل است.
غير از قندها مواد ديگري چون اسيدها، مواد معدني و پروتئين نيز در عسل يافت ميشود. چون فروكتوز در عسل فراوان است، شيريني آن از شكر بيشتر است كه تا 5/1 برابر شيرينتر هم ميشود.
اهميت قندها در عسل:قند در عسل بر ويژگي طبيعي عسل اثر ميگذارد.رطوبت عسل، طول عمر، انرژيزايي، مزه، بلوري شدن، رنگ و واكنش رنگگيري عسل در اثر حرارت تحت تاثير قندهاي عسلاند. اگر مقدار فروكتوز عسل را بر مقدار گلوكز موجود در عسل تقسيم كنيم، عددي به دست ميآيد كه از آن ميتوان به عنوان شاخصي براي تمايل عسل به بلور زدن استفاده كرد. همچنين نسبت مقدار گلوكز به مقدار آب در عسل هم براي اين منظور به كار ميرود. مقدار اين شاخص آخري بايد از 7/1 كمتر باشد و اگر از 1/2 بيشتر شد، عسل سريعاً بلور ميزند. هر گرم عسل 68/3 كالري انرژي دارد.
رنگ عسل را در 7 طبقه تقسيم بندي ميكنند:
روشن همانند آب، بيش از حد روشن، روشن، كهربايي بسيار روشن، كهربابي روشن، كهربايي و كهربايي تيره.
براي اندازهگيري رنگ عسل روشهاي اختصاصي وجود دارد. رنگ عسل ملاكي از كيفيت عسل نيست، ولي براي سليقه مصرفكننده عامل مهمي است. اگر حرارت و گذشت زمان رنگ عسل را عوض نكرده باشد، ميتوان از روي رنگ عسل، منبع گل تغذيه زنبور را شناسايي كرد. بعد از كريستاله شدن، رنگ عسل روشنتر ميشود. عسل به عنوان يك عامل رنگ در صنايع غذايي به كار برده ميشود واكنش قهوهاي شدن عسل بسيار قوي است.
ارتباط رنگ عسل با مزه آن:عسل با رنگ روشن مزه ملايمتري دارد و رنگهاي تيره مزه قوي و سنگينتري دارند. ولي استثنائات زياد است، مثلا عسل لاله درختي با رنگ روشن كه مزهاش سنگين است.
مزه عسل:عسلهايي كه منبع گل آنها يك گل باشد، مزه بسيار متغيري دارند و عسلهايي كه فروكتوز آنها زياد باشد، بسيار شيرين هستند. به اين ترتيب گاهي چند عسل براي كسب يك شيريني و مزه مناسب مخلوط ميشوند. مزه عسل در زنبورستانهايي با چند گل متعادلتر است.
كريستاله شدن عسل (بلور زدن) :كريستاله شدن عسل يعني اين كه عسل از حالت مايع به حالت نيمه جامد تبديل شود. اين پديده طبيعي وقتي رخ ميدهد كه يكي از سه قند فراوان عسل از دامنه بالايي استاندارد آن بالاتر باشد. اين گلوكز با آب در عسل تبديل به گلوكز آبدار شده و هسته بلور و كريستال را تشكيل ميدهد. تمام عسلها بلور نميزنند، برخي اصلا بلور نميزنند و برخي مدت كمي بعد از توليد بلوري ميشوند. عسلي كه در قاب بماند، كمتر از عسلي كه با استخراجكننده (اكستراتور) تهيه شده باشد، بلور ميزند. مواد معدني موجود در عسل، اسيدهاي طبيعي عسل، پروتئين، ذرات خارجي در عسل، ذرات موم، گرده، حباب هوا و مواد ديگر ميتوانند بلور زدن عسل را تحريك كنند. با گرما دادن عسل ميتوان مجدداً آن را ذوب كرد و مايع ساخت.
عسل توليد شده از گلهاي يونجه، پنبه، قاصدك و نخل تمايل زيادي نسبت به بلوري شدن دارندو در مقابل عسل تهيه شده از گلهاي اقاقيا، انگور، كهور، استبرق، گوجه، تمشك، ترشك درختي و آفتابگردان در مقايسه با ميانگين. تمايل كمتري به بلوري شدن دارند.نگهداري عسل در شرايط مناسب از لحاظ رعايت دما و حرارت در مراحل مختلف فراوري و تصفيه تا حد ممكن بلور زدن عسل را به تعويق مياندازد.
بلور زدن عسل بهطور مصنوعي هم ميتواند انجام شود. با اين روش محصولات مختلفي توليد ميشود و ميتوان كرم عسل را نام برد. بلور زدن خود به خودي عسل منجر به توليد يك محصول دانه درشت خواهد شد. ولي كريستاله شدن تحت كنترل، محصولي نرم با قابليت پراكنش مطلوب توليد ميسازد.
بلور و كيفيت عسل:استفاده از عسل كريستاله شده به سليقه مصرفكننده بستگي دارد. وقتي كه هنوز بلور زدن عسل كامل نشده است، لايه بلور آن با يك لايه آب از عسل كنار هم قرار ميگيرد و اين شرايط را براي تخمير فراهم ميسازد. عسل پاستوريزه كريستاله ميشود ولي تخمير نميشود.
عسلي كه كريستاله شده ميتوان با قرار دادن در آب گرم و گذاشتن آن روي حرارت به حالت اوليه برگرداند.
عمر عسل و پايداري آن: عسلي كه در ظرف در بسته نگهداري شود، براي دهها و حتي قرنها ميتواند پايدار باقي بماند، ولي در برابر تغييرات شيميايي و فيزيكي حساس است. در طول مدت نگهداري، عسل تيره ميشود و مزهاش را از دست ميدهد كه البته اين فرآيند وابسته به حرارت است. براي طول عمر عسل، عدد ثابتي را نميتوان ارائه داد بهطور كلي طول عمري برابر 2 سال مشهور است.
ميكروبها در عسل:عسل به خاطر داشتن PHاسيدي، تركيبات ويژه ضد ميكروب، رطوبت پايين و آب فعال اندك، براي فعاليتهاي ميكروبي در برابر رشد ميكروبها مقاوم است. با پاستوريزه كردن عسل قبل از بستهبندي ميتوان مقاومت آن را در برابر ميكروارگانيسمها افزايش داد.
فراوري و نگهداري عسل:در طول فرايند بستهبندي بهتر است عسل در دامنه درجه حرارت 40 تا 71 درجه سانتيگراد (متوسط 55ـ60 درجه سانتيگراد) بسته بندي شود. اين دامنه حرارت از بلوري شدن عسل ميكاهد. حرارت 60 تا 71 درجه سانتيگراد بلور عسل را حل ميكند و حبابهاي هوا را خارج ميسازد. تصفيه عسل ذرات خارجي را از عسل پاك ميكند.
بهترين درجه حرارت براي نگهداري عسل 18 تا 24 درجه سانتيگراد است. عسلي كه فرآوري نشده است (تصفيه، پاستوريزاسيون و غيره)، بايد در دماي زير 10 درجه سانتيگراد نگهداري شود. بهترين شرايط نگهداري عسل در طولاني مدت، استفاده از ظروف استيل ضدزنگ و در بسته است.
گروه نویسندگان
۲۹ مهر ۱۳۹۳